به نقل از «فرارو»

رضا رویگری: همسرم شیرازی است و عاشق تجریش

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۹۴۹۵۹

رضا رویگری از معدود بازیگرانی است که مردم در کنار چهره‌اش به صدایش نیز خو گرفته‌اند. بازیگری که سرود انقلابی مشهور «ایران ایران» را با هنرنمایی خود جاویدان کرد و طی چند دهه گذشته در سریال‌ها و فیلم‌های متعددی نقش‌آفرینی کرد.

به گزارش همشهری آنلاین، رویگری، اما چند وقتی است که حال و روز خوبی ندارد. بیماری امانش را بریده و حتی برخی از توانایی‌های حرکتی‌اش را مختل کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما بازیگری که در منطقه شمیران و پشت امامزاده صالح (ع) به دنیا آمده و بزرگ شده، به رغم تمامی این مشکلات نگاه دیگری به زندگی دارد. با وجود آنکه به خاطر بیماری‌اش به سختی توان حرف زدن دارد از گفتگو با ما استقبال کرده و با شور و حرارت از مردم و شهر و محله‌اش صحبت می‌کند. از اینکه وقتی در کنار مردم به‌خصوص هم‌محله‌ای‌هایش حضور دارد چقدر انرژی گرفته و حس متفاوتی را تجربه می‌کند. رویگری از رابطه خوبی که در گذشته میان همسایه‌ها و هم‌محله‌ای‌ها برقرار بود با حسرت یاد کرده و همچنان نشانه‌هایی از آن دست مهربانی‌ها را در میان همسایه‌های امروزی‌اش جست‌وجو می‌کند.

خواندن این گفتگو را از دست ندهید. گفتگو با مردی که به رغم بی‌حوصلگی‌های دوران بیماری همچنان در کنار مردم و همسایه‌هایش است که آرامش می‌گیرد.

درباره محل زندگی خودتان برایمان بگویید و اینکه چند سال است که اینجا ساکن هستید؟

من، چون خودم خانه ندارم، اجاره‌نشین هستم. مانند بسیاری از هنرمندان خانه‌ای یک خوابه در اختیار داریم. چند سالی در، ولی عصر (عج) زندگی می‌کردم.

چند سال در، ولی عصر (عج) زندگی می‌کردید و چطور محله‌ای بود؟

۷ یا ۸ سال در آنجا زندگی کردم. الان خیابان، ولی عصر (عج) شلوغ شده و تمام وقت را وقتی به خیابان می‌آیی باید در ترافیک باشی. اینجا محله خوبی است، ولی خیلی شلوغ است. این اتفاق بعد از یک طرفه شدن خیابان افتاد که مردم برای اینکه به پایین خیابان، ولی عصر (عج) بروند، به خیابان جردن می‌رفتند و همین سبب ازدحام بیش از حد این خیابان شده بود.

کدام هنرمندان در این منطقه ساکن هستند؟

رویا تیموریان و مسعود رایگان ساکن هستند. همین‌طور آتیلا پسیانی ساکن بود و اخیراً از این شهرک رفته است. این زمین را خانه سینما به هنرمندان داده بود و از این‌رو تعداد زیادی از هنرمندان در این منطقه ساکن هستند.

دلیل خاصی داشت که، ولی عصر (عج) را برای زندگی انتخاب کرده بودید؟

نه، همسر قبلی‌ام در آنجا منزل داشت و برای همین مدتی آنجا زندگی کردم.

چه حسی داشتید از حضور در این محله؟

خوب بود، راضی بودم.

بسیاری از هنرپیشه‌های ما وقتی می‌خواهند در محلی ساکن بشوند، دوست دارند منطقه‌ای را انتخاب کنند که در معرض دید مردم نباشد. شما چطور؟

من هیچ‌وقت از مردم فرار نمی‌کنم، هرچه دارم از مردم دارم. البته ما جا‌هایی می‌رویم که در چشم مردم هستیم، مثل فرودگاه، بازار و...، هنرمند باید در چشم باشد. مگر می‌تواند خودش را از مردم پنهان کند. مردم هستند که به ما اعتبار می‌دهند. اصلاً سعی نکردم خودم را از مردم پنهان کنم. خیلی هم دوست داشتم با مردم باشم. من اذیت نمی‌شوم. مردم هم احترام ما را نگه می‌دارند. به‌صورت طبیعی بین مردم رفت و آمد می‌کردم. الان هم با اینکه بیمار هستم، همین کار را می‌کنم. می‌دانید که پا و دستم به خاطر سکته مغزی الان لمس است. با این حال و اینکه مردم می‌بینند و اذیت می‌شوند و گاه اشک می‌ریزند، باز به میان مردم می‌روم. باید در میان مردم باشم. انرژی‌ام را از مردم می‌گیرم.

رابطه شما با مردم در محله‌هایی که زندگی می‌کردید یا می‌کنید به چه صورت هست؟

خوب است. من همیشه رابطه‌ام با مردم خوب بوده و است. گاهی مردم جلو می‌آیند و درباره سریال‌هایی که بازی می‌کردم با من صحبت می‌کنند. به نظر من ایرادی ندارد. استقبال هم می‌کنم.

در جوار امامزاده صالح (ع) به دنیا آمدم و در محله‌ای قدیمی زندگی کردم و بزرگ شدم. همیشه با همسایه‌ها بودیم و این برایم جذاب است.

مردم این محل چطور افرادی بودند؟

من مردم این محل را دوست دارم، چون همه هم دیگر را می‌شناسند و یک جوری پشت هم را دارند و حواس‌شان به هم هست. مثل یک خانواده می‌مانند.

درباره محل زندگی‌تان چه پیش از ازدواج و چه محلی که در دوران پس از ازدواج در آن زندگی کردید، اطلاعاتی دارید؟

محله زیر بازار تجریش، جایی است مثل سه‌راه ملک‌آباد که می‌رفت انتهای کوچه کاشف که حالا شده شهید سلیمان‌زاده. پدرم در باغی در این محل باغبان بود و من در همان محل به دنیا آمدم. سال ۱۳۲۵. تجریش دو تکیه دارد، تکیه بالا و تکیه پایین که خیلی قدیمی هستند و خیلی زیبا. بازارچه‌ای دارد و حمام دوقلو به اصطلاح ما محلی‌ها. حمام زنانه و مردانه که زیر بازارچه در کوچه ما بود.

الان به چه شکلی درآمد؟

کوچه‌های زیبا و قشنگ‌مان که از سر دیوارهایش گل می‌ریخت پایین، الان شده این سنگ مرمر‌های بی‌ریخت! آن باغ‌هایی که بود، اکثراً یا درخت‌هایش را خشک کردند یا زده‌اند و به جای آن چیز‌هایی ساخته‌اند که بی‌هویت هستند. آن زمان هویت داشت، اما امروز بی‌هویت است.

هویتش را سنتی بودن آن می‌دانستید؟

بله. وقتی آن هویت از بین برود، افراد قدیمی هم از آن محل می‌روند و افراد جدید جایشان را می‌گیرند. همسایه ما وقتی غذا درست می‌کرد، سر ظهر یک بشقاب به ما می‌داد. یا ما به آن‌ها غذا می‌دادیم. یعنی سر سفره هم بودیم. نوعی اتحاد زیبا بین همسایه‌ها بود. ولی الان؛ اصلاً مردم نمی‌دانند آپارتمان کنار دست‌شان چه کسی زندگی می‌کند. این‌ها نوستالژی‌هایی است که از آن موقع داریم. حالا خیلی از کوچه‌ها بی‌هویت شده است. اصلاً زیبایی که برخی محله‌ها داشته‌اند، از بین رفته است. جذابیت‌هایی که در و دیوار و کوچه‌ها داشتند از میان رفته است. دیگر الان وجود ندارد و آن چیز‌هایی که وجود دارند نیز بی‌هویت و زشت هستند.

آیا آن صمیمیت را در محله‌های، ولی عصر (عج) و سعادت‌آباد هم دیدید؟

بله. اینجا یکی دو تا همسایه داریم که نان سنگک یا سبزی می‌آورند برای ما. هوای ما را دارند. یا اگر چیزی از ما بخواهند می‌گیرند. خوشبختانه کمی آن اوضاع در این همسایه‌ها وجود دارد. ظاهراً آن‌ها هم مثل ما در محله‌های قدیمی زندگی کرده‌اند که این‌طور رفتار می‌کنند. ولی در کل بالای شهر این‌طور نیست و مردم در محله‌های بالای شهر یکدیگر را نمی‌شناسند. در، ولی عصر (عج) هم این‌طور نبود. ولی اینجا این‌طوری هستند. ما اینجا هوای هم دیگر را داریم.

اگر دوست داشته باشید بروید بیرون قدم بزنید یا بازدید کنید، چه محله‌ای را انتخاب می‌کنید و کجا می‌روید؟

ولی‌عصر (عج) که محله نیست. به تجریش می‌روم. همسرم شیرازی است و با این وجود عاشق تجریش است. هر وقت بخواهیم هوایی عوض کنیم به تجریش می‌رویم. کوچه‌هایی که به دنیا آمدم را می‌رویم می‌بینیم. بازارچه تجریش را می‌گردیم. شب عید که حتماً سر پل تجریش می‌رویم. به خاطر هیاهو و شادی که مردم در روز‌های پیش از عید دارند و این حال و اوضاع به انسان منتقل می‌شود.

در اوقات فراغت چه کار می‌کنید؟ به امامزاده صالح می‌روید یا به کافی شاپ می‌روید و بستنی می‌خورید یا رستوران؟

امامزاده صالح که قطعاً می‌رویم. معمولاً ساعت دو و سه صبح می‌روم امامزاده صالح. عصر‌ها هم می‌رویم به بازارچه قائم. آنجا یک زمانی نمایشگاه نقاشی داشتم و الان هم دوستانی آنجا دارم. گاهی می‌رویم آنجا پیش دوستانم و با آن‌ها صحبت می‌کنیم. هم‌محلی‌های ما یا از آن محل رفته‌اند، یا به رحمت خدا رفته‌اند. کما بیش هم در محل مانده‌اند. ولی آن خانه‌ها و باغی که من در آن به دنیا آمدم دیگر نیست. باغ زیبای آن‌ها را لودر زدند و از بین بردند. اگر ماشین هم زیر پای ما باشد به دربند می‌رویم و می‌گردیم. می‌شود برای تفریح از بازار دیدن کرد یا به دیدن دوستان رفت.

دوست دارید چطور زندگی کنید؟

من سبک زندگی سنتی را می‌پسندم. محله سبک زندگی را به انسان می‌دهد و افراد و منش و رفتار آنها. قدیم‌ها این‌طور بود که باید کولون می‌زدید و یکی می‌آمد جلوی درب و ما را به داخل دعوت می‌کرد. چایی یا آبی دست مردم می‌دادند. الان آیفون را زنگ می‌زنی، می‌گویند نیستند. یا اصلاً خودشان را هم نشان نمی‌دهند. یا همان غذایی که سر سفره همه بود، الان دیگر نیست. این چیز‌ها را محله به انسان یاد می‌دهد و مردم با رفتارشان؛ و حرف آخر...

اهالی اصالت‌هایی را که از کودکی به ارث برده‌اند هیچ‌وقت فراموش نکنند. با همسایه‌هایشان مهربان باشند. گاهی همسایه بیشتر از فامیل به داد انسان می‌رسد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: رضا رویگری امامزاده صالح دنیا آمدم همسایه ها محله ای ولی عصر بی هویت کوچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۹۴۹۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

همایش پیاده‌روی میمند

این رویداد ورزشی و فرهنگی همگانی از امام زاده اسماعیل (ع) شهر میمند آغاز و تا پارک شقایق به طول ۳ کیلومتر ادامه داشت و شهروندان در مراسم پایانی که به همراه قرعه کشی و اهدای جوایز ارزنده بود، شرکت کردند.

همایش پیاده روی خانوادگی میمندی‌ها به صورت زنده از برنامه «صبح و نشاط» شبکه سوم سیما پخش شد.

محمد مهدی فروردین نماینده مردم فیروزآباد، فراشبند و قیر و کارزین در مجلس شورای اسلامی در این مراسم با اشاره به برگزاری همایش پیاده روی خانوادگی همزمان با ایام برداشت گل محمدی، گفت: ورزش امروز به عنوان یک الزام در زندگی افراد همواره تاثیر گذار بوده در زندگی هر انسان باید تعریف شود چراکه باعث جامعه سالم و ایجاد نشاط خواهد شد.

فروردین افزود: ورزش و اهمیت دادن به تندرستی می‌تواند اینگونه جمعیتی را در این رویداد دور هم جمع کنند از این رو مردم میمند با حضور پرشور خود در این برنامه ثابت کردند که سلامتی جزو اولویت‌های زندگی آن‌ها است.

علی خلیلی رئیس فدراسیون ورزش‌های همگانی نیز در این همایش یکی از بهترین راه‌های تامین سلامتی را ورزش به خصوص ورزش‌های همگانی دانست و گفت: باید بتوانیم برای حفظ سلامتی خود در روز ۳۰ دقیقه فعالیت ورزشی همچون پیاده روی داشته باشیم.

او با اشاره به استقبال خوب شهروندان میمندی همایش پیاده روی خانوادگی، ادامه داد: فعالیت بدنی برای سلامتی و بالا بردن کیفیت زندگی اولویت دارد بنابراین باید ورزش مورد نیاز بدن خود بپردازیم.

فرهاد محمد رضازاده شهردار میمند ضمن اشاره به برگزاری برنامه‌های متنوع در هفته میمند از همه مردم ایران خواست تا به شهر میمند خواستگاه گل محمدی جهان سفر کرده و از مناطق و جاذبه‌های این دیار بازدید کنند.

رحیم خداجو مدیرکل ورزش و جوانان استان فارس نیز از مشارکت مردم در عرصه‌های مختلف ورزشی، بر ایجاد نشاط اجتماعی به وسیله توسعه ابعاد مختلف ورزش تاکید کرد.

حبیب اله جمشیدی فرماندار فیروزآباد در این همایش نیز با بیان اینکه آوازه شهر میمند فراتر از استان فارس بلکه ملی و کشوری است، گفت: وجود حدود ۱۴۰ کارگاه عرقیات و ۱۷۰۰ هکتار باغ گل محمدی ظرفیت عظیمی است که می‌تواند در این ایام سال زمینه حضور هموطنان را فراهم کند.

او افزود: مهمان نوازی مردم میمند ریشه در فرهنگ عمیق و چند هزار ساله دارد و امیدواریم بتوانیم که در جهت حمایت و پشتیبانی از حوزه‌های گردشگری گام‌های مهمی در سال جدید برداریم.

باشگاه خبرنگاران جوان فارس شیراز